Total loss

Het is nu 12 augustus en ben eindelijk wat bijgekomen. Gisteravond was ik echt op en Paulus die zoals altijd goed voor mij heeft mij extra medicatie gegeven in de vorm van Madopar gegeven. Hierdoor knapte ik in elk geval genoeg op om mee te gaan uit eten.

Maar nu eerst over gisteren. De fietstocht ging van Bruntal naar Ostrava. Op papier zou de fietstocht 71 kilometers zijn. Net zoals eergisteren gokten Adorien en ik op de werkelijke afstand. Adorien ging voor 85 km en ik gokt op de 90 km. Het was fantastisch weer en de eerste 10 km hoefden we niks te doen. Het was allemaal afdalen en mijn kilometerteller gaf snelheden van over de 40 km. Dat is lichamelijk niet vermoeiend maar het vergt wel heel geconcentreerd fietsen. Meestal gaan we na 20 25 kilometer op zoek naar een gelegenheid wat te drinken en tussendoor houden we soms even een fotostop waar Adorien ons dan voorziet  van iets lekkers. Bij de eerste fotostop kwam Tirza aanrijden en had al boodschappen voor ons gedaan. In het hotel van vanmorgen hadden ze alleen wit brood en zij bracht ons lekkere bruine broodjes met salami.

We genoten echt van het fietsen en het ging zo lekker dat we door hebben gefietst tot de lunchplek. We zaten nog maar net of Paulus en even later Tirza hadden ons al gevonden. Met de satelliettracker moeten ze ons kunnen volgen, maar die werkt niet altijd. Op basis van Whatsapp Live locatie waren ze echter erg snel. Hier hebben we heerlijk gegeten . Ik had tagiatelle met zalm, heerlijk.

Uitgerust trokken hierna weer verder en na ongeveer in totaal 60 km gefietst te hebben, gaf Ruud aan dat we zo’n 20 km langs het water zouden fietsen. Dit was een smal zandpad hoog langs de rivier de Opava, waar mijn uiterste stuurkunst werd gevraagd. En waar ook mijn angst even terugkwam nadat ik bijna naar beneden was geleden. Maar het was de moeite waard zoals jullie kunnen zien toen we op een breder stuk bij een waterval even pauzeerden.

Hierna kwamen op een pad terecht dat leek te bestaan uit kapot gemaakte stukken rots. Dit was veel gehobbel en ik heb bewondering voor de fietsen die dit allemaal prima opvingen. Op dit pad lag een mooie pauzeplaats met live muziek waarvan we ontzettend genoten.  Op het eind hadden we weer mooi fietspad en het ging zo lekker dat ik niet wou stoppen om de medicijnen van 19:30 uur  in te nemen; we waren immers bijna bij ons hotel. Vervolgens stopte de navigatie ermee; hij moest nieuwe batterijen hebben. Omdat ik er helemaal doorheen zat heb ik Paulus gebeld. Ze hadden ons via Live locatie verkeerd zien fietsen. En ik merkte dat waar ik vroeger op zo’n moment juist op mijn best was, ik nu problemen krijg met het opvangen van dit soort dingen.

Om 20:00 uur waren we er eindelijk, en Paulus en Tirza stonden buiten om ons op te vangen. Ik was helemaal kapot, maar zoals ik aan het begin al zei: na een Madopar en even rust, kwam ik weer aardig bij. En oh ja, volgens Adorien hebben we deze keer 91,5 km gefietst.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•