We vertrokken gezamenlijk vanaf de slaapplaats van Tirza, Ruud en Adorien. Het eerste stuk reden we over een fantastische goed fietspad, af en toe onderbroken door een hijskraan waardoor we even op snelweg uitkwamen. Iets waar ik al meer aan gewend ben. Tijdens het autorijden zag ik wel eens mensen die op de snelweg fietsen en dacht dan: die zijn niet goed wijs, maar nu fietsten we er zelf.
Terwijl wij daar fietsten, het zal een uur of 12 zijn geweest, kwam al toeterend onze geestelijke steun voorbij en even later stopten wij een gezellig restaurantje tegenover een kermis, waar Tirza zich weer bij ons aansloot. Helaas kan Paulus er de eerste twee pauzes vaak niet bij zijn. Hij moet eerst de vouwwagen inruimen, inklappen en naar nieuwe standplaats rijden en dan kan hij pas bij ons aansluiten. Ik heb een video gemaakt om te laten zien wat voor wegen wij daar fietsten.
Bij de tweede stop had ik moeite met het afhalen van de accu en toen ik dus vroeg of ik mocht opladen, schudde men van nee en wees naar de oplader van Ruud; het was vol. Ruud liep als redder in nood naar binnen en stopte de accu in een stopcontact. En ook al was hij niet helemaal goed opgeladen, na een ijsje konden we er goed tegen. Het was dan wel een mooie fietstocht maar het ging ook behoorlijk omhoog en omlaag. Vanaf dat moment kwamen we ook regelmatig een paparazzi tegen. En stond onze geestelijke steun ons toe te schreeuwen dat we kanjers waren. Zo tegen 18:00 uur kwamen we bij onze laatste pauzeplaats en kon ik de accu goed laten opladen.
Bij het vertrek kort na 19:00 uur merkte ik op dat er vandaag weinig bijzonders was gebeurd om over te schrijven. Op dat moment hadden we nog maar 11 km te gaan en dat heb ik geweten. Net als in Valkenburg zat het venijn in de staart. Hier was de Cauberg niks bij, maar aangezien Ruud, Tirza en Adorien bovenop deze steile berg zouden slapen, zat er niks anders op dan door te trappen. Eindelijk boven gekomen, aangebeld, via de telefoon geprobeerd in contact te komen, ge-sms’t en op de ramen tikken, werd er niet opengedaan. Uiteindelijk werd besloten dat ze bij ons zouden slapen. Wegens gebrek aan camping had Paulus toevallig een appartementje geregeld met 5 bedden. Maar we waren nog geen 100 m verder toen we de eigenaar tegenkwamen; hij had net zijn hondje uitgelaten. Dus Adorien, Ruud en Tirza gingen terug en wij moesten nog zo’n 13 km verder.
Irma tegen pillen chaos 
Bedankt dat we op deze manier mogen meerijden met jullie. Ik lees het iedere avond met veel plezier. Ik zou er zelf niet aan moeten denken om zoveel kilometers te moeten rijden, maar ja jij bent een kanjer wat dat betreft. Krijg je deze kleine reacties wel onder ogen?
Daar ben ik heel benieuwd naar.
LikeLike
< Heb net hierboven iets geschreven en ik hoop dat j dat ook kunt lezen en weet dat het van mij komt. Heel veel succes Toos
LikeLike