Vanochtend was het extra vroeg opstaan en ontbijten, want Adorien moest op tijd naar de trein, en Jacques had besloten voor de gezelligheid en om haar te helpen met het inladen van de fiets mee te reizen tot Wenen, want daar zou hij later vandaag het vliegtuig nemen naar Düsseldorf, waar hij de auto had staan. We wilden hen natuurlijk allemaal uitzwaaien. Dus Ruud en ik fietsten met Adorien mee, en Tirza en Jacques gingen met Paulus mee in zijn auto. Jacques en Ruud hielpen Adorien de fiets in de trein te tillen en ik zorgde voor het koffertje van Jacques. Voordat we vertrokken meldde Jacques al dat Adorien het fietsen al miste.
Terwijl Ruud en ik terug fietsten naar het hotel, bleek dat Paulus problemen had gekregen met de auto; de automaat schakelde niet meer zoals hij zou moeten. Terwijl Paulus belde naar iemand van onze garage in Nederland, ging ik door met inpakken van de auto. Paulus bleek advies te hebben gekregen om eerst hier de auto te laten uitlezen door een Slowaakse Renault-dealer voordat we terug konden naar Nederland. De receptie van het hotel belde heel behulpzaam rond, maar geen enkele Renault-garage in de omgeving had tijd voor ons. Uiteindelijk vond de receptioniste wel een algemene garage die op zijn vroegst na 13.00 wilde kijken.
Tirza was zo lief om achter Paulus aan te rijden naar de garage zodat ze hem terug kon brengen plein voor ons hotel. Ondertussen dronken Ruud en ik chocolademelk die leek te bestaan uit vloeibare chocola. Ruud was namelijk zo lief om bij mij te blijven. Intussen meldde Adorien dat ze met fiets veilig in de ICE naar Düsseldorf zat. En hoorde ze van de problemen met de auto. Toen Tirza en Paulus terug waren, hebben we gezamenlijk gegeten. Het werd al wat kouder en Ruud ging even zijn vest uit Tirza’s auto halen.
Direct na de lunch vertrok Ruud op de fiets naar Wenen en gingen wij even door de stad. Om 14.30 de garage maar eens gebeld. Ze hadden verschillende foutcodes uitgelezen, niet allemaal belangrijk, maar er leek toch echt iets mis met de automatische transmissie. Ze wisten alleen nog niet wat ze daar aan konden doen.
Ondertussen ook contact gehad met de pech-service van Renault in Nederland; we hadden immers pech-service voor het buitenland afgesloten. Die zouden de auto voor ons kunnen verslepen naar een dealer in de buurt, en zo nodig zelfs naar Nederland, echter zonder vouwwagen. Maar dan moesten we wel zorgen dat we bij de auto waren. Daar moesten we toch al naar terug om koffers te halen voor een extra overnachting in een ander hotel, want het hotel van de afgelopen dagen zat vol.
Tirza zou ons brengen, ze betaalt de parkeerkaart en bij de auto aangekomen: geen sleutel. Die bleek Ruud nog op zak te hebben. Dus er zat niets anders op dan dat Ruud rechtsomkeert maakte. Wij dus met een taxi naar de garage, en ik had even contact met Adorien die vertelde dat de trein al behoorlijk vertraging had.
Inmiddels hadden ze toch een oorzaak gevonden: een olie-lek achter het linker voorwiel. Dat zouden ze morgenochtend kunnen repareren. Dus het aanbod van verslepen weer afgebeld, een botelkamer i.p.v. en hotelkamer geboekt en met de nodige bagage in een taxi daarheen.
We hebben er nog een gezellige avond van gemaakt. We zijn gaan eten in het centrum en hebben nog een tijd staan kijken bij een live bandje. En natuurlijk heeft Paulus nog mooie foto’s gemaakt van fraai uitgelichte gebouwen.
Om 23:30 uur meldde Adorien dat ze veilig was thuisgekomen . Ze had de aansluiting in Düsseldorf gemist, maar Jacques had haar en haar fiets meegenomen in de auto. We gaan nu slapen in de hoop dat morgen de auto gemaakt is en wij naar huis terug kunnen voor de bruiloft van onze dochter en toekomstig schoonzoon natuurlijk.
Irma tegen pillen chaos 