Gisteren zijn we uitgenodigd bij de SPS, dat is de Parkinson vereniging Slowakije, voor een wedstrijd jeu de boules. Aangezien ons Slowaaks slecht is, was handig dat er een tolk aanwezig was. De meeste mensen van onze leeftijd spreken nog geen Engels; jongeren echter al wel.
Er zijn er zijn hier naar schatting zo’n 20.000 Parkinson patiënten op een bevolking van circa 5.000.000 inwoners. Slechts circa 350 patiënten aangesloten bij de SPS. Deze zijn vooral regionaal georganiseerd, met aandacht voor diverse sporten en voor creativiteit. Andere patiënten komen eenmalig informatie halen; daarna zie je ze nooit meer terug. Leden komen wel vanuit het hele land naar toernooien zoals vandaag en hebben er vele uren reistijd voor over.
Het was dan ook een erg gezellige samenkomst waar we onder het spelen van jeu de boules en het lekkere eten met verschillende mensen spraken. Over het algemeen is men niet open over zijn ziekte, mogelijk door schaamte. De voormalige president (de eerste na de onafhankelijkheid) heeft toegegeven dat hij Parkinson heeft, maar heeft niet gereageerd op een verzoek van Katharina, de voorzitster van de SPS, om mee te werken aan publiciteit voor de ziekte.
Wat betreft de medicijnen chaos: er lijkt geen tekort te zijn aan medicatie zoals we dat kennen in Nederland, maar mensen moeten wel een deel van de kosten zelf betalen. Daardoor hebben een aantal mensen onvoldoende toegang hebben tot medicatie omdat ze de kosten niet kunnen opbrengen, vooral ouderen met lage pensioenen.
Er is geen specialisatie van paramedici zoals in Parkinson-Net; er zijn slechts zeer weinig in Parkinson gespecialiseerde (para)medici en voor zover die er zijn, moeten de mensen er soms erg ver voor reizen.
We werden overladen met T-shirts en speldjes in de vorm van rode tulpen. En aan het eind van de dag bleek ook nog dat Adorien en ik de eerste prijs hadden bij de dames. En Tirza met Melanie, een Slowaakse dame, de tweede prijs. En bij de heren hadden Ruud en Paulus ook de eerste prijs. We hebben dus de Nederlandse eer hoog gehouden.
Na nog even nagetafeld te hebben, gingen we naar het hotel, en na te hebben gedoucht zijn we nog even de stad in gegaan.
Irma tegen pillen chaos 